RMK2 meningkatkan penglibatan kerajaan di dalam ekonomi dengan sasaran utama menambah pegangan ekonomi orang-orang Melayu terutamanya di dalam bidang pengeluaran dan pelombongan.[2] Bagi mengelak daripada menyekat pegangan ekonomi kaum Cina, rancangan ini memfokuskan perkembangan ekonomi yang lebih besar, supaya pada masa yang sama pegangan ekonomi kedua-dua kumpulan — Melayu dan bukan Melayu — dapat dikembangkan berdasarkan nilai mutlak selain meninggikan pegangan Melayu dalam nilai relatif.[2]

Sejumlah M$7.36 bilion telah diperuntukkan untuk RMK2. Walaupun peruntukan ini lebih rendah berbanding RMP (M$10.5 bilion), rancangan ini berhasrat mencapai pengurangan kemiskinan yang lebih besar dan mempertingkat penglibatan orang-orang Melayu di dalam sektor swasta dengan mengenakan beberapa kekangan terhadap syarikat-syarikat persendirian yang akan menerima manfaat daripada guna tenaga dan pegangan ekonomi orang-orang Melayu.[1]

Ketika rancangan ini diumumkan, golongan bukan Melayu memiliki, menurut kata seorang pengulas, "monopoli secara langsung terhadap guna tenaga perusahaan dan perdagangan persendirian", dan bertumpu di kawasan-kawasan bandar. Tetapi, kepentingan-kepentingan asing mengawal hampir kesemua perusahaan-perusahaan moden termasuk sektor perkilangan, perbankan, kewangan, getah dan timah. Orang-orang Melayu sebahagian besarnya terlibat di dalam pekerjaan luar bandar seperti menanam padi, menangkap ikan, mengerjakan ladang-ladang getah atau kelapa sawit secara kecil-kecilan dan sebagainya. Mereka langsung tidak terlibat di dalam pekerjaan golongan kolar putih seperti perkeranian dan hanya di perkhidmatan awam sahaja — dimana 80% daripada pekerjaan di sektor ini dijamin untuk bumiputera — mereka menduduki jawatan-jawatan atasan.

Kebanyakan ahli bagi sesetengah kerjaya seperti perubatan dan guaman terdiri daripada bukan Melayu. Malangnya, dasar kerajaan, seperti yang digariskan di dalam Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan, tampak mengekang penglibatan orang-orang Melayu di dalam sekor swasta kerana memberi mereka keutamaan di sektor awam. Pengangguran di kalangan semua kaum juga amat berleluasa, kebanyakannya diakibatkan kekurangan pendidikan, dengan 70% daripada 275,000 penganggur berdaftar pada tahun 1970 berumur sekitar 15 hingga 25 tahun. Semua inilah yang dijadikan sasaran kerajaan untuk diubah melalui perlaksanaan DEB dan RMK2.[2]

Agensi-agensi kerajaan berikut telah ditubuhkan bagi memenuhi sasaran kerajaan di dalam RMK2:

• Lembaga Padi dan Beras Negara (LPN) - berfungsi untuk menentukan harga padi yang berpatutan supaya petani dapat menambah hasil pengeluaran mereka.
• Lembaga Kemajuan Ikan Malaysia (LKIM) - berperanan memaju industri perikanan dan menggalakkan nelayan menggunakan teknologi moden.
• Pihak Berkuasa Kemajuan Pekebun Kecil Perusahaan Getah (RISDA) - ditugaskan memberi bantuan kewangan dan galakan kepada pekebun-pekebun kecil getah.

Agensi kerajaan lain seperti FELDA meneruskan usaha dalam pembukaan tanah dan penempatan baru di negeri Kedah, Terengganu, Johor dan Sabah. Projek-projek pengairan juga telah dilaksanakan seperti di Sungai Muda, Kedah, Sungai Kemubu, Kelantan dan di Sungai Kinabatangan, Sabah.